Een schrijver als talent? Elke keer als ik mijn talenten uit de stapel kaartjes van het talentenspel uitzocht kwam het talentkaartje schrijver langs. Elke keer voelde ik: je die heb ik! en elke keer dacht ik: een schrijver, ik???
De eerste keer dat ik mijn innerlijke schrijver ontmoette moest ik ver zoeken. Ze zat ergens achteraf in het kasteel in één van de torens. Via een lange wenteltrap kwam ik in een fijne kleine lichte ruimte met uitzicht over het hele rijk. Een mooie vrouw met prachtige donkere krullen zat achter een typemachine. Er lag alleen geen papier. Mijn schrijfster had een writers block. Ze wist dat ze moest schrijven over de ervaringen die ik opdeed in mijn koninkrijk, maar ze voelde te hoge verwachtingen waardoor er niets op papier kwam.
Ze kwam in latere oefeningen en meditaties nog regelmatig langs. Ik vond haar bij de geheime bron van mijn rijk. Heel sereen vertelt ze dat waardevolle opgedane kennis opgeschreven mag worden en dat het dan gaat stromen. Ze weet ook dat ik moe ben en ze heeft geduld. “Vertrouw op mij” is elke keer haar boodschap.
Een volgende keer vraagt ze me: Voel je me al? Heb je al een schrijfkriebel, een aanzet? Wanneer gaan we spelen en ontdekken? Ik voel hem nog niet en heb nog steeds een werkeloze schrijver in mijn koninkrijk.
In een andere meditatie door het kasteel vind ik haar in de balzaal. Een volle ruimte met mensen waar gedanst wordt en gekletst. Wat doet mijn schrijver in de balzaal? “Vertrouw me maar. Ik heb het hier reuze naar mijn zin. Ik observeer, er is zoveel te zien! Hier ga ik echt later nog over schrijven.”
Het enige wat ze van me vraagt is om elke dag te gaan zitten en te schrijven. Gewoon schrijven om het schrijven. Het lukte me niet om dit op te pakken, ik had er gewoon de inspiratie en de energie niet voor. Veel te druk met andere zaken. En ik ken mijn schrijver al meer dan twee jaar.
En nu is daar verandering in gekomen. Ik ben kleine stukjes aan het delen ben op social media. Hier een zin met een plaatje of een klein blog. Met nog een kleine beperkende gedachte dat niemand zit te wachten op lange stukken tekst. En mijn schrijver klopt op mijn deur: Het is tijd! Ik heb er zin in! Ik wil aan de slag!
Zo liep ik van de week in het bos met Anne-Marieke Bos. We kregen het over inspiratie en vastzitten in het schrijven. Voor ik het door had opperde ik: Zullen we een challenge doen? Gewoon schrijven om het schrijven. We schrijven elke dag, zonder doel, zonder reden. Gewoon wat er opgeschreven wil worden. Dat sturen we naar elkaar 28 dagen lang. Een oefening voor de schrijfspier. Wie weet wat voor moois er uit rolt?
Zo gezegd, zo gedaan. En daar wordt mijn schrijver dus heel enthousiast van. Gewoon lekker gaan doen. Spelen en ontdekken. Het hoeft niet perfect.
Vandaag is dag 3 van de challenge en ik merk dat ik er heel blij van word. Iets in mij wil heel graag schrijven. Het is super fijn als de talenten in je koninkrijk lekker aan de slag kunnen. En we zijn pas aan het begin….
Mocht je dit helemaal gelezen hebben, dan hoor ik graag wat je ervan vond.
Ben jij ook nieuwsgierig naar jouw talenten in jouw innerlijke koninkrijk?
