Mijn hond Zoe is een prachtige spiegel voor mij. Ik zie dat ze leeft met een constante alertheid die haar dierlijk instinct voedt. Wanneer ik in beweging ben in huis, houdt ze nauwlettend in de gaten wat ik doe, (vooral in de keuken). Haar ogen volgen elke beweging, haar oren draaien naar het minste geluid. Maar als ik ga zitten, zie ik zie ik haar ontspannen. Ze kruipt dicht tegen me aan, nestelt zich in een klein rolletje, en laat een diepe zucht ontsnappen. Het is een zucht van verlichting, van totale ontspanning. Alsof ze wil zeggen: Ik ben veilig. Alles is goed. Nu kan ik uitrusten. Ik hoef even niets meer.
Die zucht raakt me elke keer weer, want ze weerspiegelt een proces dat ik zelf zo goed ken. Jarenlang heb ik in een staat van alertheid geleefd. Het altijd paraat staan, voortdurend reageren op de druk en verwachtingen van anderen – ik realiseer me nu pas hoe vermoeiend dat was. Pas toen ik ontdekte hoe mijn Human Design werkt en dat ik een open wortelcentrum heb, vielen er puzzelstukjes op hun plek.
Druk van buitenaf en het open wortelcentrum
Voor wie onbekend is met Human Design: een open wortelcentrum betekent dat je sterk beïnvloedbaar bent door de doe druk van anderen. Die druk kan voelen als een constante aansporing om dingen te doen, om alles af te werken, om telkens te reageren. Lange tijd leefde ik zonder me daarvan bewust te zijn. Ik voelde de druk om te presteren, het idee dat ik pas kon ontspannen als alles “klaar” was – een illusie, want er is altijd wel iets te doen.
Maar Zoë leert me iets anders. Terwijl ik dit schrijf, piept ze zachtjes naast me. Ze wil naar buiten. Vroeger zou ik onmiddellijk zijn opgestaan, bijna reflexmatig. Maar nu stel ik mezelf een vraag: Moet ik meteen in de actie schieten? Of mag ik eerst even mijn eigen ding afmaken? Alleen al het stellen van die vraag geeft me ruimte. Het geeft me regie over mijn energie.
Net als mijn hond heb ik geleerd hoe belangrijk het is om bewust te zuchten. Zo’n diepe ademhaling die spanning loslaat en je lichaam het signaal geeft dat het veilig is. Het is alsof mijn lijf dan zegt: Je hoeft niets. Alles is goed zoals het is. Het verschil? Ik doe het nu bewust. Het is een moment van thuiskomen bij mezelf, los van de druk van buitenaf.
Zoë herinnert me eraan dat ik mag vertrouwen. Dat ik niet altijd “aan” hoef te staan. Ze leert me het belang van kleine, bewuste momenten van rust. En ze leert me dat ik het vermogen heb om mijn eigen energie te volgen, los van de verwachtingen van anderen.
Dus, als zij zich in een rolletje nestelt en een diepe zucht laat horen, sluit ik vaak even mijn ogen en adem ik met haar mee. Het is onze gedeelde zucht van verlichting. Een reminder dat alles goed is, precies zoals het nu is.
Comments