“Is het niet een goed idee om een hond te nemen?”. Die vraag werd mij aan het einde van de zomer gesteld. “Jaaaa, mam we nemen een hond! Dat wil ik heel graag!”, was de eerste reactie van mijn dochter.
Ho, wacht even, een hond? Dat is een mega beslissing. Dat is niet een keuze die je even maakt. Dat is een commitment dat je aangaat voor een hele lange periode. “Daar ga ik heel lang emotioneel over golven”, was mijn reactie.
Binnen Human Design heeft iedereen een eigen manier van keuzes voor zichzelf maken. Dat doe je door middel van het volgen van je eigen autoriteit.
Mijn autoriteit is Emotioneel. Dat betekent dat ik een emotionele golf heb. Het ene moment zit je in aan de bovenkant van de emotionele golf en zeg je overal ja op (alles lijkt een goed idee) en het volgende moment zit je onder in de golf en heb je nergens zin in.
Daarnaast heb ik het type generator en die heeft een krachtig onderbuikgevoel. Er zitten 3 antwoorden in de buik: ja, nee en misschien. Je lijf kan letterlijk aan gaan van een ja of willen wegkruipen bij een nee.
Als emotionele generator is het dus van belang om in het moment je onderbuik gevoel te checken en dat onderbuikgevoel de dag erna nog een keer te checken. Het is super fijn om een nachtje ergens over te slapen. Die ruimte heb je nodig om emotionele rust ergens over te voelen. Want dat is wat er gebeurt als je op het goede spoor zit. Dan ervaar je innerlijke rust.
Dat gaat niet over kleine dingen, zoals: wat we vanavond gaan eten, trek ik vandaag een broek of een jurk aan, maar wel over grotere beslissingen.
En voor hele grote beslissingen gaat het over wel meer dan 1 nachtje. Ik had de kinderen dan ook voorbereid op een golf tot na de zomer (bijna een jaar!)
Want de grote kunst is om emotionele rust te gaan vinden. Ik heb vorig jaar werkruimte geplaatst in mijn tuin. Voor mij was dat echt een grote beslissing over veel geld. En hoe spannend dat ook was op sommige momenten, op een gegeven moment was er emotionele rust. En dan klopt de beslissing voor mij. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad.
Dus terug naar de hond. Ik heb een aantal weken in een JA verkeerd. Tot ik vakantieplannen besprak met mijn lief en er rekening gehouden werd met een hond. Een hond? NEE. Dat was het begin van een periode NEE.
Mijn zoon was inmiddels afgehaakt. “Mam, ik geloof er niet meer in. De ene keer is het ja en de andere keer is het nee. We krijgen vast geen hond.”
Tot er bij mij rust is ontstaan. En ik me serieus ben gaan oriënteren op een hond. Rekening houdend met alle mits en maren.
Als het goed is wordt onze pup volgende week geboren en mogen we haar 8 weken later mee naar huis nemen. En ik ervaar echt innerlijke rust. Ik ga niet meer heen en weer tussen ja en nee. Als er nog geen rust is, kan het voelen als de ene keer een soort “verliefdheid-over-de-top-zenuwachtigheid-in-de-buik” en het volgende moment een “oh-nee-dat-risico-is-veel-te-groot-onrust”.
Ik check nog regelmatig met ja/ nee vragen in bij mezelf, maar zoals het er nu naar uitziet krijgen we echt een hond in mei.
Ik kan nu stiekem ook niet wachten.
Ben jij nieuwsgierig wat Human Design voor jou kan betekenen? Neem contact op!
Ik geef Human Design readings en coaching. Ook geef ik regelmatig workshops over Human Design.
